کد مطلب:94541 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125

خطبه 124-تعلیم یاران در کار جنگ












[صفحه 318]

بدینسان كه میگویم آداب جنگ بیاموزید، و چنان بر دشمنان بتازید كه خاك و خانه و دیارشان زیر سم اسبان شما لگدكوب شود! در میدان كارزار، جوشن پوشان را در پیش و بی زرهان را در پس بیارائید و دندانها را سخت بر هم بفشارید، زیرا كه استقامت و تحمل سختی در كارزار، شمشیر دشمن را از سر شما به دور می كند و كار خصم را زار میسازد. هنگامیكه نیزه كاری میكنید، بلند و كوتاه شوید و پیچ و تاب خورید، زیرا كه چنین شیوه نیزه زدن، موثر و كاری بوده و دشمن را از پای می افكند چشم را بكار پیكار تن به تن معطوف كنید، زیرا دیده از این سو و آن سو بر گرفتن، سبب شهامت بسیار و جرات یافتن و پیروزی بر دشمن میگردد. های و هوی مكنید و خاموش باشید، چونكه آرامش و متانت، ترس را زودتر نابود میكند. درفش خویش را از جای خود حركت ندهید و پیرامونش حلقه زده و جنگ كنید سخت در حفظ و حراستش بكوشید و آنرا بدست هر كس مسپارید، مگر آنانكه شما را از هر پیشامد بدی حفظ مینمایند و بلا را از سر شما دور میسازند. همانا مردانی در برابر سختی های جنگ شكیبا هستند كه گرد درفش خویش حلقه زنند و آنرا از هر طرف در محاصره خود گیرند نه از پرچم خود پس مانند كه بدشمن سپارند

ش- و نه پیش افتند و آنرا تنها گذارده و از دست دهند جوانمرد دلیر جنگی، كسی است كه از خود دفاع كرده و دشمن را منكوب كند و پس از آن بی درنگ به یاری برادر خود بشتابد هرگز برای مسلمان، پسندیده نیست كه دشمن خود را واگذارد، تا این دشمن با دشمن برادر خود همدست شده، به اتفاق هم، آهنگ جان او كنند به خدا سوگند اگر از زیر تیغ دنیا جان بدر برید، از دم شمشیر آخرت دمی آسوده نخواهید ماند. بیاد آورید كه شما از بزرگان و اشراف عرب هستید، از اینرو اگر از پیكارگاه فرار كنید، پروردگار، درهای رحمت خویش را بروی شما می بندد و در خشمش گرفتار میشوید و از فرط خجلت روی دیدن مردم را هم نخواهید داشت. به عمر فراریان از جنگ چیزی افزوده نمیگردد و این گریز هرگز مرگشان را به تاخیر نمی اندازد آنكس كه به خدا روی می آورد باید بسان عطشكام تشنه ای كه آب می بیند، آسیمه سر و بی قرار، خدا را بخواهد و بجوید و در همه حال فرمانش برد زیر نیزه های خون آلود و در سایه تیرهای بی امان، بهشت دامن گسترده، امروز همه چیز هویدا و آشكار میگردد. به خدا سوگند كه شور و هیجان من در برخورد با دشمنان، به مراتب بیشتر از عشق آنان به شهر و دیارشان است بار الها، اگر دشمنان در

اندیشه رد پیمان حقند، تو بخواه كه همچون اشتران بی ساربان به هر سو پراكنده گردند و میانشان بدعت و اختلاف پدید آور. آنان را به سبب گناهی كه میكنند هلاك گردان، زیرا كه این ابلیس اندیشان، پا از راه دنائت آلود خویش بر نمیدارند این گناهكاران افراطی، بدون نیزه پراكنی - كه جسم و جانشان را نابود كند- و بی ضربت شمشیر- كه فرقشان را از هم بشكافد و بند بند استخوانشان را در هم خرد و متلاشی كند- حاضر نیستند كه از كنام گناه خود بیرون روند و فروغ هدایت را بیابند. آنان حاضر نیستند پا از پا بردارند مگر اینكه سپاهیان، گروه گروه، با آنها روبرو شده و حتی باید اسبان از كار افتاده برای كارزار مهیا شوند و پشت در پشت، برای جنگ در صف آیند. لازم است صفوف منظم لشگر بسیار، از هر سو به شهرهای آنان سرازیر شوند و خاك دیارشان- از زمین های بی آب و علف گرفته تا بام خانه هاشان- زیر لگد سم اسبان كوبیده شود، تا دست از خلافكاری و ستمگری بردارند و گام در راه راست نهند


صفحه 318.